Ontwikkeling!
Lange tijd heb ik gewerkt aan het toepassen van wat ik op de universiteit heb geleerd. Als het braafste jongetje van de klas, waarbij ik het geleerde, bij klachten, in een protocol filosofie opvolgde. Er waren echter altijd situaties waarin ik geen doorbraak kon vinden voor verbetering van het welzijn van de patiënt.
Dus het werd tijd om aan de tekentafel te gaan zitten. Ik zat vast in een systeem dat volgens mij te weinig resultaat gaf. Maar waar ga ik beginnen? Hiervoor heb ik mijn werkschema aangepast. 3 dagen werken en 2 dagen studeren/onderzoeken lezen. Ik kan natuurlijk blijven doen met wat ik ervoor deed, maar mijn gevoel zei toch dat er meer uit te halen moest zijn.
Het beste in mijn opinie is teruggaan naar onze ontwikkeling. Hoe zit het mechanisme in elkaar vanuit foetus tot kind en van kind tot volwassene. Op dat gebied beginnen we al snel met het kijken naar genetica, en de expressie van onze genen. Sommige aandoeningen die genetisch bepaald zijn kunnen we als chiropractor niet veranderen, maar wel de zaken op gebied van epigenetica (je kunt het vergelijken met de letters in het verhaal van een boek. Alle letters in het boek zijn de code van het DNA. De letters zijn hetzelfde gebleven, maar je hebt één letter gemarkeerd met een markeerstift. De letter (‘de code’) is niet veranderd en ook het verhaal (‘al het DNA’) niet). Maar de epigenetische verandering (de markering) maakt dat het gen toch anders werkt.
Met deze visie ben ik begonnen met mijn onderzoek te ordenen vanuit het zenuwstelsel. De ontwikkeling van onze hersenstam, het evenwichtsorgaan, thalamus en zo naar basal ganglion, met uiteindelijk de cortex. De termen zijn niet belangrijk maar wel de manier van denken.
De fundering van het gebouw moet optimaal zijn, alvorens we meerdere verdiepingen gaan plaatsen. Het onderzoeken van de fundering, de begane grond en zo elke verdieping afzonderlijk, kunnen we makkelijk doen met testen die deze locaties evalueren.
Vanaf heden start elk onderzoek van mij met het checken van de primitieve reflexen. Sally Goddard schreef in één van haar boeken in 1957 over reflexen, leren en gedrag. Deze primitieve reflexen hebben we bij geboorte gekregen om ons onbewust te laten overleven. Door de ontwikkeling van de hersenen worden deze onderdrukt en verdwijnen deze reflexen meestal na 6 maanden. In de hersenen hebben we eigenlijk 2 zaken; het activeren van iets of het inhiberen (het verhinderen of remmen van een proces) van iets. Deze balans is nodig voor het optimaal functioneren. Bij klachten zien we meestal dat de inhiberende weg vervalt of verminderd. Sinds het toepassen van eliminatie van de primitieve reflexen merkte ik duidelijke veranderingen bij patiënten. Recent behandelde ik een jongetje met dyslexie en focusproblemen. Na 3 behandelingen vertelde de moeder dat hij bijna gestopt was met nagelbijten (zelf wist ik niet dat hij dat deed en had ik tijdens het onderzoek ook geen aandacht aan gegeven. Oeps). Na 6 behandelingen zagen ze op school verbetering van focus en gingen de testen beter. Na 8 behandelingen was hij zelf enthousiast van het feit dat hij nu de 10 woorden Engels kon onthouden, waar het voorheen niet mogelijk was om überhaupt 3 woorden te onthouden.
Oké, primitieve reflexen en leergedrag, en dan? Als we weten dat de primitieve reflexen overeenstemmen met bepaalde plaatsen in onze hersenstam, en dit ons fundament is, dan is alleen correctie van dat niveau al voldoende om hoger gelegen functies zoals ons geheugen te beïnvloeden. Zal dit ook altijd zo zijn? Nee, maar dan hebben we een stoorzender verholpen alvorens we het netwerk van geheugen aanpakken.
Niet iedereen die bij mij binnenkomt, zal primitieve reflexen hebben. En dat is mooi, dan gaan we gewoon naar de volgende stap en dat is spiertonus. Hiervoor zal je mijn volgende blog moeten lezen ;-).